Hindi Irkları

Beltsville Küçük Beyazı (Beltsville Small White):

Beltsville’nin Küçük Beyazı, Amerika Birleşik Devletleri Tarım Bakanlığı (USDA)’nın Beltsville’deki araştırma merkezinde 1936 – 1941 yılları arasında, bir kesim tüketicinin açık renk tüylü, mini fırın ve buzdolabına sığabilecek boyutta küçük hindi ihtiyacını karşılamak amacıyla geliştirilmiştir. 1950’li yılların ortalarında küçük boyutu ve açık renk derisiyle popüler hale gelmiş ve yine aynı yıllarda safkan olarak yetiştiriciliği yapılmıştır. Bu varyetenin başarısı k ısa ömürlü olmuş ve Geniş Beyaz (The Broad Breasted White) varyetenin geliştirilmesiyle 1970’lerde soyu neredeyse tükenme noktasına gelmiştir. Geniş Beyaz küçük yaşlarda kesildiğinde, hem bu seçici tüketicilerin küçük hindi beklentilerine cevap verebilmekte hem de daha ileri yaşlarda kesildiğinde diğer tüketicilerin ticari hindi ihtiyacını karşılayabilmekteydi (Dohner, 2001; ALBC, 2007)

Siyah:

Siyah varyete, Amerika’ya ilk ayak basan kâşifler tarafından geri dönüş yolunda Avrupa’ya götürülen Meksika Hindisinin soyundan elde edilmiştir. İspanya ve İngiltere’de yetiştiriciliği yaygın hale gelmiş, İspanya’da “Siyah İspanyol”, İngiltere’de özellikle Norfolk bölgesinde “Norfolk Siyahı” adıyla tanınmıştır. 20. yy.ın başlarına kadar ticari bir varyete olarak kullanılmıştır. Bu ırkın tüyleri parlak, metalik siyah renkte olup tüylerin ucunda yeşil bir parıltı mevcuttur. Gagası siyah, gerdanı kırmızıdır. Erişkinlerin bacak ve ayakları pembedir. Göz rengi koyu kahverengidir.

Bourbon Kırmızısı (Bourbon Red):

Bourbon Kırmızısı adını üretiminin yapılmaya başladığı yer olan Kentucky’nin Bourbon ilçesinden almıştır. 19. yy.ın sonlarında J.F. Barbee tarafından geliştirilmiştir. Vücudun genelini kaplayan koyu kırmızı tüyler ile beyaz kanat tüyleri ana renkleridir. Bourbon Kırmızısı lezzetli eti ve geniş göğüs etine sahip oluşuyla 1930 ve 1940’lı y ıllarda önemli bir ticari varyete olmuştur. Daha sonra geliştirilen geniş göğüslü (broad breasted) varyetelerle rekabet edememiştir. Son yıllarda özellikle etinin üstün lezzeti, biyolojik değeri ile ABD’de belli bir tüketici kitlesine hitap etmektedir (Dohner, 2001; ALBC, 2007).

Bronz (Bronze):

Bronz hindi dış görünüş bakımından birbirine benzeyen ancak birbirinden farklı iki ayrı varyeteyi içerir: Bronz (Standart Bronze) ve Geniş Göğüslü Bronz (Broad Breasted Bronze). 

Bronz (standart) Avrupa’da yetiştirilen yerel ırkların ABD’deki vahşi hindilerle çaprazlanması sonucu elde edilmiştir. Elde edilen melez, Avrupalı atasına göre daha büyük ve daha enerjik iken, vahşi hindi atasına göre daha evcil olmaktaydı. Tüylerindeki bakır – bronz renkli metalik parlaklık bronz adını almalarına neden olmuştur.  Bronz, 1700’lü yıllardan beri kayıtlarda yer alan bir varyetedir. 1900’lü yılların başında İngiltere’de geliştirilen Geniş Göğüslü Bronz, Standart Bronz’un ticari piyasadaki yerini almıştır. Et üretimi (özellikle göğüs eti), büyüme oranı ve diğer verim özellikleri üzerine yapılan ıslah çalışmaları nedeniyle Geniş Göğüslü Bronz doğal aşım yeteneğini önemli ölçüde kaybetmiştir. Suni tohumlama ile üretilen bu varyete, 1960’lı yıllara kadar ticari varyete olma özelliği sürdürmüştür. 1960’lardan sonra ticari piyasada yerini Geniş Göğüslü Beyaz’a bırakmıştır.

Narragansett:

Adını, geliştirildiği yer olan Rhode Island’daki Narragansett koyundan almıştır. ABD’nin doğu bölgelerindeki vahşi hindilerle Siyah varyetenin çaprazlanmasından elde edilmiştir. Narragansett hiçbir zaman Bronz kadar yaygın bir varyete olmasa da, bir dönem, ABD’nin Orta-Batı ve Orta-Atlantik eyaletlerinde tüketici tarafından rağbet görmüştür. 1900’lerin başlarında Bronz’un yaygınlığının artmasıyla birlikte Narragansett, 21. yy.ın başlarına kadar ticari bir varyete olarak kullanılmamıştır. Organik üretime ve lezzete verilen değerin artmasıyla, günümüzde yine küçük çapta üretimi yapılmaya başlanmıştır. Narragansett’in tüyleri siyah, gri, bronz ve beyaz renklerden oluşmaktadır. Dış görünüm bakımından Bronz’a benzemekle birlikte Bronz’a adını veren bakır bronzu tüylerin yerini bu varyetede, metal grisi ve mat siyah tüyler almıştır. Yine beyaz kanat çizgileri de bronz rengi ortadan kaldıran bir mutasyon sonucunda şekillenmiştir. Sakin mizaçları, gelişmiş annelik içgüdüsü, erken olgunlaşma, yüksek yumurta verimi ve mükemmel et kalitesiyle bilinirler (Dohner, 2001; ALBC, 2007).

Kraliyet Palmiyesi (Royal Palm):

Kraliyet Palmiyesi son derece göz alıcı küçük boyutlu bir hindi varyetesidir. 1920 yılında Florida’da geliştirilmiştir. Beyaz ve metalik siyah tüyleri vardır. Beyaz tüyler vücut geneline yaygın olarak dağılmışlardır, siyah tüyler özelikle sırt ve göğüs bölümünde yoğunlaşarak beyaz tüylere kontrast oluştururlar. Kuyruk tüyleri saf beyazdır. Ancak her bir kuyruk tüyünün içinde siyah simetrik bir hat bulunur. Kırmızı – buz mavisi kafası, açık mavi gözleri, açık kırmızı – mavi gerdanı, pembe ayakları vardır.

Küçük beden boyutu ve dar göğsü nedeniyle ticari bir değeri bulunmamaktadır. Aktif, kanaatkâr, iyi uçucu ve mükemmel eşeleyicilerdir. Bu özellikleriyle çiftliklerde böceklerle mücadelede son derece başarılıdırlar.

Slate:

Slate varyetesinin Siyah varyeteyle ile bir beyaz varyete arasındaki çaprazlama ve yaşanan bir genetik mutasyon sonucu ortaya çıktığı düşünülmektedir. Slate varyetesi bütün vücudunu kaplayan soluk mavi rengin içinde, rastgele dağılmış siyah benekleriyle tanınır. Diğer isimleri Mavi ve Lavanta hindidir. Dişileri erkeklerinden daha açık renklidir. Baş, boyun ve gerdan kırmızıdan açık maviye değişen renklerde olabilir. Gözleri kahverengi bacak ve ayakları pembedir. 

Yaşama gücünün yüksekliği ve etinin üstün lezzeti bu varyetenin günümüzde organik hindi pazarında yer edinmesini sağlamıştır.

Beyaz Hollanda (White Holland):

Beyaz Hollanda, yetiştiricilik tarihindeki en önemli beyaz tüylü varyete olmuştur. Bu meşhur geçmişine rağmen günümüzde en ender bulunan ve kimlik doğrulaması en zor yapılan varyetedir. 1900’lerin başında tek ticari beyaz varyete Beyaz Hollanda’ydı. Bronz’a karşı büyüklük açısından bir avantajı olmamasına karşın siyah ince tüylerinin bulunmamasının tüy yolumunda sağladığı avantaj, ticari açıdan da bu varyeteye pazar avantajı sağlamıştır. Beyaz Hollanda’dan koyu renkli varyetelere göre daha temiz karkaslar elde edilebilir.

Beyaz renk mutasyonu (daha doğrusu renksizlik) bilinen en eski mutasyonlardandır. Aztekler’in ve diğer yerlilerin beyaz hindileri yetiştirdiği bilinmektedir. Avrupa’ya götürülen varyeteler arasında bunların da bulunduğu tahmin edilmektedir. Avusturya ve Hollanda’da, bu beyaz hindilerin yetiştiriciliği tercih edilmiştir. Hollanda’da yetiştiriciliğinin yaygın olması bu varyetenin Beyaz Hollanda olarak adlandırılmasını sağlamıştır. 

Beyaz Hollanda kar beyazı tüyleri ve kırmızı – mavimsi kafasıyla gösterişli bir görünüme sahiptir. Gagası pembe, boynu, gerdanı ve ayakları açık pembedir. Gözleri kahverengidir.

1950’lerin başında Geniş Göğüslü Bronz ile Beyaz Hollanda arasında çaprazlama çalışmalarına başlanmış iki varyetenin de ticari bakımdan olumlu özelliklerini taşıyan Geniş Göğüslü Beyaz (Broad Breasted White) ya da diğer adıyla Geniş Beyaz (Large White) 1960’larda elde edilmiştir. Geniş Beyaz’ın geliştirilmesi, Bronz varyetelerinin ticari piyasadan tamamen çekilmesine neden olmuştur. Hâlihazırda bu varyete, hindi eti endüstrisinin yegâne hâkimi konumundadır (Dohner, 2001; ALBC, 2007).

(Kaynak : ENTANSİF HİNDİ YETİŞTİRİCİLİĞİ İŞLETMELERİNDE KÂRLILIK VE VERİMLİLİK ANALİZLERİ. S. Cevat. 2010 – Ankara)